ความเป็นไปได้ประการหนึ่งคือเมื่อกาแลคซีอยู่ใกล้กันมากพอ พวกมันมีแนวโน้มที่จะถูกแรงโน้มถ่วงดึงดูดเข้าหากันและ "รวม" กันเป็นกาแลคซีที่ใหญ่ขึ้นในขั้นตอนสุดท้ายของการเดินทางสู่ พื้นที่ หลุมดำ ก๊าซจะสว่างขึ้นและผลิตพลังงานจำนวนมหาศาล โดยทั่วไปแล้วพลังงานนี้จะตรวจจับได้โดยใช้แสงที่มองเห็นได้หรือรังสีเอกซ์ อย่างไรก็ตาม นักดาราศาสตร์ที่ทำการศึกษานี้สามารถตรวจจับหลุมดำที่กำลังเติบโตได้โดยใช้แสงอินฟราเรดเท่านั้น ทีมงานใช้ข้อมูลจากกล้องโทรทรรศน์ต่างๆ มากมาย รวมถึงกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลและกล้องโทรทรรศน์อวกาศสปิตเซอร์อินฟราเรดนักวิจัยได้พัฒนาเทคนิคใหม่เพื่อตรวจสอบว่าดาราจักรทั้งสองอยู่ใกล้กันมากเพียงใดและคาดว่าจะชนกันในอนาคต พวกเขาใช้วิธีการใหม่นี้กับกาแลคซีหลายแสนแห่งในเอกภพอันไกลโพ้น (ดูกาแลคซีที่ก่อตัวขึ้นหลังจากบิกแบง 2 ถึง 6 พันล้านปี) เพื่อพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เรียกว่า "เที่ยงจักรวาล" ซึ่งเป็นเวลาที่ส่วนใหญ่ของ กาแล็กซีของจักรวาลและการเติบโตของหลุมดำคาดว่าจะเกิดขึ้น