หากดาวฤกษ์มีมวลมากพอ แกนกลางที่ยุบตัวอาจร้อนพอที่จะรองรับปฏิกิริยานิวเคลียร์ที่แปลกใหม่ซึ่งกินฮีเลียมและผลิตธาตุที่หนักกว่าหลายชนิดจนถึงธาตุเหล็ก อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาดังกล่าวเป็นเพียงการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวเท่านั้น เพลิงนิวเคลียร์ภายในของดาวค่อยๆ ไม่เสถียรมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งก็ลุกไหม้รุนแรง บางครั้งก็ดับลง การแปรผันเหล่านี้ทำให้ดาวฤกษ์เต้นเป็นจังหวะและหลุดลอกชั้นนอกของมัน ห่อหุ้มตัวเองด้วยรังก๊าซและฝุ่น สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปขึ้นอยู่กับขนาดของแกนกลาง สำหรับดาวฤกษ์ทั่วไป เช่น ดวงอาทิตย์ กระบวนการดีดชั้นนอกออกจะดำเนินต่อไปจนกว่าแกนกลางของดาวจะถูกเปิดเผย ดาวฤกษ์ที่ตายแล้ว แต่ยังร้อนจัดเรียกว่าดาวแคระขาว. ดาวแคระขาวซึ่งมีขนาดประมาณ นาซา โลกของเราแม้จะมีมวลเท่าดาวฤกษ์ ครั้งหนึ่งเคยทำให้นักดาราศาสตร์ฉงนสนเท่ห์ว่า ทำไมพวกมันถึงไม่ยุบลงไปอีก แรงใดที่สนับสนุนมวลของแกนกลาง กลศาสตร์ควอนตัมให้คำอธิบาย แรงกดดันจากอิเล็กตรอนที่เคลื่อนที่เร็วทำให้ดาวเหล่านี้ไม่ยุบตัว ยิ่งแกนกลางมีมวลมากขึ้นเท่าใด ดาวแคระขาวที่ก่อตัวขึ้นก็จะยิ่งหนาแน่นขึ้นเท่านั้น ดังนั้นยิ่งดาวแคระขาวมีเส้นผ่านศูนย์กลางเล็กลงเท่าใด ดาวแคระขาวก็ยิ่งมีมวลมากเท่านั้น! ดาวที่ขัดแย้งกันเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดามาก - ดวงอาทิตย์ของเราจะเป็นดาวแคระขาวในอีกหลายพันล้านปีนับจากนี้ ดาวแคระขาวมีลักษณะที่จางมากโดยเนื้อแท้เพราะมีขนาดเล็กมากและขาดแหล่งผลิตพลังงาน พวกมันจะค่อยๆ จางหายไปในขณะที่พวกมันค่อยๆ เย็นลง