นักเรียนกลุ่มหนึ่งจำนวน 92 คน ซึ่งมาจากทั้งสอง โรงเรียน สวมเครื่องวัดกิจกรรมที่ข้อมือทั้งวันเป็นเวลาสองสัปดาห์ในฤดูใบไม้ผลิปี 2016 ซึ่งโรงเรียนยังคงเปิดเรียนเวลา 7.50 น. เครื่องวัดที่ข้อมือจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแสงและระดับกิจกรรมทุกๆ 15 วินาที แต่ไม่มีข้อมูลทางสรีรวิทยาเกี่ยวกับนักเรียน ในปี 2560 ประมาณเจ็ดเดือนหลังจากเวลาเปิดเทอมเปลี่ยนไป นักวิจัยมีนักเรียนกลุ่มที่สองจำนวน 88 คน ซึ่งดึงมาจากทั้งสองโรงเรียนอีกครั้ง ให้สวมเครื่องวัดกิจกรรมที่ข้อมือ นักวิจัยใช้ทั้งข้อมูลแสงและการเคลื่อนไหวในจอภาพที่ข้อมือเพื่อระบุเวลาที่นักเรียนตื่นและหลับ ครูสองคนที่ Roosevelt และอีกหนึ่งคนที่ Franklin ทำงานร่วมกับนักวิจัยของ UW เพื่อดำเนินการศึกษาซึ่งรวมอยู่ในหลักสูตรของวิชาชีววิทยา นักเรียนทั้งสองกลุ่มยังรายงานข้อมูลการนอนของตนเองอีกด้วยข้อมูลที่ได้รับจากจอภาพที่ข้อมือเผยให้เห็นว่าระยะเวลาการนอนเพิ่มขึ้นอย่างมาก เนื่องจากผลของการนอนมากขึ้นในวันธรรมดา